خاطرات سفر به مشهد ...

باز اومدم سراغتون...

مثل همیشه تنها اما این بار با دلی پر از امید به آینده ای روشن هرچند تنها،هرچند غمگین ،هرچند...

رفته بودم سفر که خودم رو پیدا کنم،که بدونم از زندگی چی می خوام؟که ببینم می تونم فراموشش کنم یا نه؟

راستش خیلی سخت بود ، اما...

پنج شنبه ساعت ۲۲باید با پرواز ماهان به سمت مشهد مقدس می رفتم . منم که سابقه ی بسیار خوبی در جا موندن از پروازها دارم.چند روز اخیر هم که انقدر سرم شلوغ بود و کار داشتم که نرسیده بودم وسایلمو جمع کنم.تن و تند مشغول جمع آوری وسایلم بودم .حالا چه چیزایی رو جا گذاشتم بماند...تماس گرفتم با جایی که رزرو کرده بودم که خیالم راحت بشه،مشکلی پیش نمیاد.ساعت ۹:۲۰زنگ زدم آژانس گفت تا ۲۰دقیقه دیگه ماشین نداریم... شوکه شدم خدایا یعنی چی؟ یعنی امام رضا نطلبیده که برم؟ به آژانس های دیگه هم زنگ زدم اما انگار اون شب هیچکی ماشین نداشت... کم کم داشت گریه ام می گرفت که صدای درب حیاط رو شنیدم.همسایه طبقه پایینی بود از تو بالکن صداش زدم و گفتم ماشینو نیارداخل پارکینگ منو برسون فرودگاه ... فکر کنم تعجب کرده بود آخه تا حالا پیش نیومده بود ازش درخواستی داشته باشم... خودمم یه لحظه موندم چطور این حرفو زدم؟ اما دیگه باید می رفتم... ساعت ۹:۴۰ رسیدم فرودگاه و از خانمهمسایه هم تشکر کردم و رفتم سمت گیت ماهان واسه تحویل بار... جالب بود که واسه اولین بار پروازهای ایرانی مشکل نداشت و بدون تاخیر بلند شد... تو هواپیما همش داشتم به دوستم فکر میکردم ... آخرین حرفش این بود اگه تونستم با خودم کنار بیام بهت زنگ میزنم.اگه زنگ زدم واسه همیشه میمونم بدون هیچ قید و بندی... اما اگه زنگ نزدم حلالم کن... خنده ام گرفته بود ... از اینکه ما آدما چقدر راحت بقیه را عروسکای خیمه شب بازیخودمون قرار میدیم... نمی دونم چه حسیه؟اما هیچ وقت نتونستم با احساسات کسی بازی کنم و بابت این قضیه همیشه خدا را شاکر بودم... بگذریم... خانم کناریم اهل مشهد بود و ساکن بندرعباس... کلی از جنوبی ها و خوبی هاشون گفت و گفت که دلم می خواسته یه شوهر بندری داشته باشم آخه خیلی بامعرفتن... از زندگیش راضی نبود و جدا شده بود و یه دختر ۹ساله داشت و برگشته بودو مشهد زندگی میکرد...کلی از مردای مشهدی بد گفت و من فقط لبخند میزدم و تو دلم میگفتم ای بابا ، مهدیه خانم تو کجای کاری؟ بدتر از تو هم هستشبرو خدا رو شکر کن... گفتم خانم ، آقایون همشون یه جورایی ... بعد حرفمو اصلاح کردم و گفتم البته خیلی از خانم ها هم همینجور... گفت صیغه کردم ۸ماهی هست اما زن یه مرد زن دار شدم حالا میخوام واسش شرط بذارم که اگه منو میخواد باید عقد دائمم کنه... خیلی تعجب نکردم آخه اینجور مسائل دیگه تو جامعه ی ما یه امر عادی به حساب میاد... خیانت کردن هم سن و سال و عشق و زن و شوهر و بچه و... نمیشناسه... هوسه دیگه کاریش نمیشه کرد... سعی کردم حرفاشو بشنوم... کلی حرف زدو آخرش پرسید تنها میری مشهد با لبخند گفتم بله... تعجب کرد گفت یه دختر تنها اونم تو مشهد؟؟؟ خیلی باید حواست جمع باشه ... مردا گرگن... گفتم درسته غریبم اما دارم میرم مهمونی امام رضا(ع) خودش مواظبمه... پرسید چرا میری؟ گفتم واسه فراموش کردن قسمتی از زندگیم... شایدم نمی دونم خانم ... اما میخوام یه مدت از هیاهو و زندگی روزمره دور باشم و فقط به خودم فکر کنم... گفت بهت خیانت کرده؟؟؟ گفتم نمی دونم،شاید بهتر این باشه که بگم تو بدترین شرایط ممکن تنهام گذاشت... شاید براش یه عروسک بودم... شاید بازیچه قرار گرفتم... خیانت رو نمی دونم؟؟؟خلاصه اینکه شماره شو دادو شماره ام رو گرفت که مشهد همدیگه رو ببینیم و من نتونستم بهش بگم که میخوام تنها باشم و با لبخند پذیرفتم ... ساعت ۲۳:۵۰دقیقه تو فرودگاه مشهد نشستیم و بعدش من با تاکسی به سمت هتل محل سکونتم راه افتادم...

ساعت ۲۴:۳۰دقیقه یا همون ۳۰دقیقه بامداد به مقصد رسیدم و پس از پر کردن فرم مخصوص پذیرش رفتم اتاقم و ...

راستش فکر و خیال نمی ذاشت بخوابم...

اما باید میخوابیدم تا فردا واسه رفتن به حرم آمادگی کاملباشم...

نمیدونم کی خوابم برد اما با صدای گوشیم بیدار شدم و دیدم ساعت ۵صبح شده و باید نماز بخونم...

این اولین نمازمدر مشهد بود...

از پنجره حرم رو از دور نگاه کردم و از شوری اشکایی که رو لبم غلتیده بود به خودم اومدم...دیدم ساعت ۵:۴۰ دقیقه است...

رفتم دوش گرفتم و اومدم دوباره دراز کشیدم تا ساعت ۸بشه و برم اونجایی که منوخواسته بود...