در بستر من صدف یک خالی است و تو،همچون مروارید گردن آویز کسان دیگر،خداوندا....خدایا.....تو خودت خوب میدانی در این دنیا انسان بودن و هوشیار بودن چه سخت استفرنجی میکشد آن کس که انسان است و از احساس سرشار،به شب نشینی زندانیان بزم حسرت که تنها نقل محبتشان دسته های زنجیر است دلا دیوانه شو آورید زجیری که نبو جز زنجیر تدبیر.......دلا دیوانه شو........
ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
با سلام خوش آمدید نظر فراموش نکنید
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
پیوندهای روزانه
آمار سایت
کدهای اختصاصی